Władysław Stanisław Reymont
Patron lotniska
(ur. 7 maja 1867 we wsi Kobiele Wielkie k. Radomska,
zm. 5 grudnia 1925 w Warszawie)
Polski pisarz, prozaik i nowelista, jeden z głównych przedstawicieli realizmu krytycznego z elementami naturalizmu w prozie Młodej Polski. Laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury w roku 1924 za powieść "Chłopi". Wczesne dzieciństwo spędził w Tuszynie.
W latach 1880 - 1884 uczył się zawodu krawieckiego w Warszawie, został czeladnikiem.
W okresie 1884 - 1887 był aktorem w wędrownych grupach teatralnych, następnie (1888 - 1893) pracował jako dróżnik na Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej w miejscowościach :Rogów, Krosnowa, Lipce. W 1893 r. przeniósł się do Warszawy i odtąd utrzymywał się z twórczości literackiej.
W 1900 r. uległ wypadkowi kolejowemu. Wysokie odszkodowanie pomogło mu zdobyć niezależność finansową.
W 1902 r. ożenił się z Aurelią Szabłowską, z która wyjechał na rok do Bretanii. Rewolucję 1905-06 przeżył głównie w Warszawie i znalazła ona odbicie w jego twórczości. Również w latach I wojny światowej przebywał głównie w Warszawie, zajmując się pracą literacką i uczestnicząc w działaniach komitetów społecznych i obywatelskich.
W 1920 r. zakupił majątek Kołaczowo k. Wrześni (obecnie muzeum Reymontowskie).
Do najważniejszych dzieł Władysława Reymonta należą:
|